Aktualizacja 22.06.2015 r.
Aktualizacja: 17.02.2014 r.
"Ocalić od zapomnienia" do wypożyczenia w Książnicy Zamojskiej i filiach biblioteki.
Aktualizacja: 04.02.2014 - wtorek
Podczas spotkania autorskiego w Krasnymstawie, otrzymałam od Pani Maryli Chitryniewicz bardzo ciekawe dokumenty, które prezentuję poniżej. Historia w nich zapisana, godna jest uwagi i ocalenia...
http://www.zamojska.org/historia/item/13910-ocali%C4%87-od-zapomnienia
Prawda historyczna z czasów II wojny światowej jest
dzisiaj tematem sporów i kontrowersji zwłaszcza po emisji zagranicznych
filmów i seriali. Argumentem w tym sporze często są fakty, zeznania
świadków, których jest z każdym rokiem coraz mniej. O to, by prawda,
autentyczna historia o tamtych czasach nie zginęła razem z jej
uczestnikami zadbała zamojska młodzież. W Bursie Międzyszkolnej Nr 2
w Zamościu, odbyło się uroczyste podsumowanie projektu edukacyjnego
i promocja książki "Ocalić od zapomnienia - kalejdoskop wspomnień".
O
swoich przeżyciach z lat wojny w rozdziale „Świadkowie mówią”,
opowiadali: Jan Bełz, Janina Bondyra, Czesław Dudek, Stefania Dudek,
Bronisława Drążek, Władysław Gąsior, Waleria Gęborys, Helena
Gruszczyńska, Katarzyna Jakubaszek, Zygmunt Jarosz, Anna Koper, Józefa
Koper, Władysław Kudyba, Zofia Kudyba, Wincenty Kwiatkowski, Janina
Leszczyńska, Feliksa Łukaszyk, Władysława Mandziuk, Katarzyna Muca,
Jan Piróg, Bronisława Rebizant, Jan Rebizant, Stanisława Rebizant,
Stanisław Skiba, Władysław Skiba, Krzysztof Solski, Józef Soluch, Jan
Szawara, Karolina Tokarczyk, Józef Wawrzusiszyn.
Książka zawiera rys historyczny, wykonany w celu przybliżenia czytelnikowi wydarzeń, które miały miejsce przed wybuchem wojny, w czasie jej trwania i tuż po jej zakończeniu i stanowi tło do zrozumienia wspomnień świadków w kontekście historycznym.
Książka zawiera rys historyczny, wykonany w celu przybliżenia czytelnikowi wydarzeń, które miały miejsce przed wybuchem wojny, w czasie jej trwania i tuż po jej zakończeniu i stanowi tło do zrozumienia wspomnień świadków w kontekście historycznym.
Ze względu na to, że osobista historia każdego ze
Świadków, rozgrywała się na terenie rodzinnej wsi, bądź
w miejscu, dokąd
zaniosły ją wojenne losy, książka zawiera rozdział dotyczący dziejów
miejscowości, w których urodzili się lub mieszkali świadkowie:
Szarowola, Tarnawatka, Komarów, Grabowica, Huta Szumy, Łosiniec,
Oseredek, Paary, Rybnica, Susiec, Wólka Łosiniecka, Białowola, Pawłów,
Gródki, Pardysówka, Olchowiec, Łukawica, Huta Różaniecka, Borki
Dominikańskie w dawnym powiecie lwowskim i Skole w dawnym powiecie
stryjskim.
Ostatni rozdział książki, poświęcony został działalności zbrojnej „Żołnierzy Wyklętych,” których życie i walka, były tematem prac konkursowych, uczestników III i IV edycji konkursu historycznego „Historia mojej małej Ojczyzny. Wspomnienia o żołnierzach Armii Krajowej Inspektoratu Zamość oraz ich powojenne losy,” zorganizowanego przez Światowy Związek Żołnierzy AK Okręg Zamość.
W swoich pracach,
wychowankowie bursy: Magda Makochon, Bartłomiej Krajewski i Klaudia
Steć, nawiązali do sylwetek „Żołnierzy Wyklętych”: Jana Leonowicza ps.
„Burta”, Stefana Kobosa ps. „Wrzos” oraz Zygmunta i Tadeusza
Klukowskich.
historia o nich głucho milczy
pozostał po nich w kopnym śniegu
żółtawy mocz i ten ślad wilczy
szybciej niż w plecy strzał zdradziecki
trafiła serce mściwa rozpacz
pili samogon jedli nędzę
tak się starali losom sprostać
już nie zostanie agronomem
,,Ciemny” a ,,Świt” – księgowym
“Marusia” – matką ,,Grom” – poetą
posiwia śnieg ich młode głowy
nie opłakała ich Elektra
nie pogrzebała Antygona
i będą tak przez całą wieczność
w głębokim śniegu wiecznie konać
przegrali dom swój w białym borze
kędy zawiewa sypki śnieg
nie nam żałować – gryzipiórkom -
i gładzić ich zmierzwioną sierść
ponieważ żyli prawem wilka
historia o nich głucho milczy
został na zawsze w dobrym śniegu
żółtawy mocz i ten trop wilczy
Zbigniew Herbert
"Wilki"
Ponieważ żyli prawem wilkahistoria o nich głucho milczy
pozostał po nich w kopnym śniegu
żółtawy mocz i ten ślad wilczy
szybciej niż w plecy strzał zdradziecki
trafiła serce mściwa rozpacz
pili samogon jedli nędzę
tak się starali losom sprostać
już nie zostanie agronomem
,,Ciemny” a ,,Świt” – księgowym
“Marusia” – matką ,,Grom” – poetą
posiwia śnieg ich młode głowy
nie opłakała ich Elektra
nie pogrzebała Antygona
i będą tak przez całą wieczność
w głębokim śniegu wiecznie konać
przegrali dom swój w białym borze
kędy zawiewa sypki śnieg
nie nam żałować – gryzipiórkom -
i gładzić ich zmierzwioną sierść
ponieważ żyli prawem wilka
historia o nich głucho milczy
został na zawsze w dobrym śniegu
żółtawy mocz i ten trop wilczy
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz